Ел артыннан еллар ага
Гомерләр уза икән.
Яшь йөрәкле ирләргә дә
Иллеләр тула икән.

Иллеләрдә ир-егетнең
Иң жилле чагы була.
Йөрәге-яшь, күге - биек,
Кесәсе - калын була.

Шуңа күрә, эш -почетта,
Урыны - түрдә була.
Данлауларның иң зурысы
Ул туган көндә була.

Зур уңышлар телим сиңа,
Хафалар йөрсен качып.
Сезнең янга керсен
Бәхет Ишекне тибеп ачып.

Чир-чорлар дөньяда синең
Барлыкны белмәсеннәр.
Кайгылар аяк астында
Буталып йөрмәсеннәр.

Бүген-бәйрәм.
Күңелегез
Бәйрәмнән өзелмәсен.
Тән картая, жан картаймый-
Дәртегез сүрелмәсен.

Тәгәрәп гомер йомгагы
Менсен биек үрләргә.
Кәм котларга язсын сезне
Йөз иллегез белән дә!